رمبتگ پرکینگءُ کستین په من یک گنگدامیں لشکرے

من چه زوراکاں اے راجءِ زهتگیں گالانی دپتر لوٹتگ

سید ظهور شاه هاشمی

نام: غلام حسینءُ قلمی نام صبا دشتیاری

پیداگ بیگءِ روچ: 1953 میلادی

مرگ: یکم جون 2011 میلادی همدپ گوں 11 خرداد 1390 ، 28 جمادی الثانی 1432 هـ.ق

صبا دشتیاری بلوچی زبانءِ زندگ کنوکانی ردءَ چه هما بے درورین بامردان انت که راجدپترءَ آئیءِ نمیرانیں هزمت گوں سهریں حرفاں نبیسگ بنت.

صبا پاک دل ، پاک نیتءُ قدر دانیں انسانی اَت. وتی بلاهیں کاری هچ کمار نه کت انت. آ یک بے تماهیں مردی اَت. آئیءِ مولءُ مراد نام در آرگ ءُ وت ستائی نه بیتگ بلکیں هر وهد وتی ڈوبارت که من راجی ذمه په شرّی ادا نه کتگ. آ یک کاملیں زبان زانت ، لچه کار ، کلم نبیس ، آزمانکءُ کسمانکارءُ مزنین پٹءُ پولکارے بیتگ که ماں هر پڑا وتی بوری په شهسواری تاچینتگ پرچیءَ که ماں پارسی ، اردو ادبءِ پڑا دور کتءُ وتی همایانی رنگءَ رجینتءُ هنچیں وشّیں شعرے پر بست که مزنیں اهل زبانءُ شائر آئیءِ دیمءَ هچ گندگءَ آتک انت بلے الله پاکءَ آئیءِ وجود په ماتی زبان ، بلوچیءِ دیمروی ءَ بنا اینتگ اَت.

 پروفیسر صبا دشتیاری ءِ پتءُ پیرکی هندءُ هنکین بیله انت زندءِ هزار جنجالان ایشان په لڈءُ بار ءَ لاچار کتگ ءُ آ چه بیلهءَ رو ایرشتی مکرانءِ تیاب گوری هند دشتیاریءَ شتءُ جه منند بوت انت. دشتیاری ءَ ایشانی هلکءَ یوسفزیان گوشنت پرچا که اے جدگالانی یوسف زئی ٹکءِ جاه منند انت. واجه دشتیاری گون جدگالانی همے یوسف زئی ٹکءَ سیادی کنت.
کمءُ گیش دو قرنا پیش نگیگیں جاورانی سوب ءَ اے جدگالاں چه وتی هندءُ هنکینءَ لڈءُ بار کتگءُ کراچیءِ لیاریءِ هندءَ اتکگءُ جاه منند بوتگ انت.
صبا دشتیاریءِ بندریں نام غلام حسین انت ، که اے آئی ءِ پیرک (بزان بلکءِ برات) ءِ نام بوتگ. آ سال 1953ءَ کراچیءِ کسانیں وادءَ که آئیءَ ماری پور گریکس گشنت ودی بوتگ. اسکول سرٹیفکیٹءِ حسابءَ آئیءِ ودی بوگءِ روچ 2 ستمبر انت. آئی پتءِ نام محمد عثمان انتءُ آئی پیرکءِ نام پشنبه انت ، که ساریءَ سی میں (جانشو) بوتگءُ رند ترءَ هر ماهگءِ ایکسپورٹءُ امپورٹءِ کاروباری ئے کتگ. آئیءِ پتءَ همنچو ونتگ ات که آ یک پرائیویٹ کار جاهے ءَ کلرک جوڑ بوت.

حاجی غلام حیدر قبا کزوری– پهره (ایرانشهر

تو په سرانی گڈگءَ زندءِ هیالانءَ کش ۓ

په سندگءَ داشت کن ۓ پلّاں چه بوتالانیءَ

(عطاشاد)

غزل / صبا دشتیاری

وهدے من سرگراں تئے دیدانی رهسراں
رژنے دگه بل ایت امیدانی رهسراں
هونانی لیک رنگے دنت واهگاں
باریں نو کۓ گوز اِیت شهیدانی رهسراں
مارا بچار! واب وابینگ نه بئیں کدی
یک رندے درشتیں تئے میدانی رهسراں
زندءِ بهار گوست شت اَنت گوں قرا اَمُّل!
نو هشکیں تاک رتکگ اَنت نیادانی رهسراں
راه منزلانی کور کت اَنت ناشراں بدیں
مپتءَ اے راج نشتگ مرادانی رهسراں
مرچی پدءَ من هوں کتگ آزگیں جگر
پُلّے دگه سرپ ایت تئے یادانی رهسراں
چانیگءَ میرءِ گژن نه روت اِنت اُو رهبراں
گرد اِت چیءَ گون کاسگءَ دادانی رهسراں

سلام کودکی گره خورده

سرد چنان درد خماری

خمیازه هایی در ترانه های لنگستون هیوز

به چپ چپ

سر کوچه

یک بست

یک بسته

سیگار اشنو

بازهم رو راست نیستی لیلی

دیشب کجا مجنون را جا گذاشتی

با بطری عرق سگی ،سرگرم

عرق کردم سرا پا گوش

فصل خمیازه خزعبلات پای منقل

مجنون شیشه عمرش می کشد مست

من اینجا باله می رقصم بیدرد ، مرفه تر خرناس که می کشی

کودکی ام را به باد فراموشی می سپارم در اشعار کهنه امیلی

دیروز بهتر بود اگر نان و چای بود و قصه های مادرم

امروز ژامبون برادرم

افاده گا می کند و رژ و ریمل و

چسب مو

من امروز گم می شوم